Από: «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Συνέντευξη με την
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΝΑ
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ
g.kiousis@eleftherotypia.net,
geokiousis@gmail.com
«Τι ζωγραφίζει κατά βάθος η Ειρήνη Κανά όταν πυρπολεί
τους καμβάδες της με τέρες και όμπρες, με βερμιγιόν και ώχρες, με θερμά
πορτοκαλιά χρώματα και μπλε βιολέ, βαθιές συμφωνίες;
Ζωγραφίζει,
κατά τη γνώμη μου, τη μνήμη που χάνεται, τις ηδονικές, υγρές στιγμές που
πέρασαν, τις ιδανικές εικόνες μιας εφηβικής ονειροφαντασίας.
Φιλοδοξία
της ζωγράφου είναι να καταστήσει εικόνα κάθε μορφή έρωτα. Έρωτα για
τη ζωή, για τους ανθρώπους, για τα πράγματα. Ισως γι' αυτό οι πίνακές της είναι
τόσο αισθησιακοί, τόσο χυμώδεις με τις ανάγλυφες, παστόζικες πινελιές τους».
Απόσπασμα του Μάνου Στεφανίδη για τη ζωγραφική της Ειρήνης Κανά, με αφορμή τη
δέκατη έβδομη ατομική της έκθεση με τίτλο «Οι δύο πατρίδες», που εγκαινιάζεται
στις 23 Οκτωβρίου, στη Nitra Gallery, Φιλίππου 51, στη Θεσσαλονίκη. Το πλούσιο
χρώμα είναι η πρώτη εντύπωση που αιχμαλωτίζει το βλέμμα, έντονα φωτισμένο δίπλα
σε βαθιά σκούρα, κόκκινα, μπλε και κίτρινα μαζί, ένα δυναμικό πανηγύρι που
δηλώνει αμέσως ότι η ζωγράφος βασίζεται σε αυτό για να διατυπώσει τον κόσμο
της.
- «Οι δύο
πατρίδες»;
«Η έκθεση
είναι εμπνευσμένη από τα Χανιά και την Υδρα, τα Χανιά, το μέρος όπου γεννήθηκα,
και την Ύδρα που εδώ και πολλές δεκαετίες αποτελεί καλλιτεχνικό
λίκνο στον εικαστικό χώρο. Πολλές γενιές ζωγράφων και μεταξύ αυτών πολύ
σημαντικά ονόματα έχουν φιλοξενηθεί για μεγάλα διαστήματα στο Μέγαρο Τομπάζη,
το παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών στην Υδρα, έχουν δημιουργήσει, έχουν
εμπνευστεί από το ιδιαίτερο φως της. Το εργαστήριο του Τέτση, όπου ανήκα, ίσως
είχε πιο στενή σχέση με το νησί, εξαιτίας του δασκάλου, που είναι Υδραίος και
που μαζί του ανακαλύψαμε τις ανεξάντλητες ομορφιές του τόπου. Αισθάνομαι την
Υδρα σαν δεύτερη πατρίδα μου, το μέρος όπου "γεννήθηκα" εικαστικά. Η
θεματική της έκθεσης: τοπία από τα δύο νησιά, έργα των τελευταίων τριών ετών».
- Η κρίση της Τέχνης;
«Πιστεύω ότι όλοι οι
Ελληνες συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε και πριν, στο μέτρο που το
επιτρέπουν οι παρούσες συνθήκες. Οφείλω στον εαυτό μου να συνεχίσω να είμαι
ζωγράφος. Αυτό είναι θεμελιώδες. Αυτό θα γίνει με μεγαλύτερη προσπάθεια,
βέβαια, και περισσότερες δυσκολίες. Ισως να προκύψει όμως και κάτι θετικό.
Αναφέρομαι στο δημιουργικό μέρος. Το εύκολο δεν είναι πάντα ο καλύτερος
σύμβουλος για τη ζωή και την ποίηση».
- Υπάρχει κίνητρο;
«Κίνητρα. Και να
κάνει τη σκέψη μας "υψηλότερη", ώστε να μη μας αφήνει να ξεχνάμε την
ανθρώπινη πλευρά μας».
- Το εικαστικό
δρομολόγιο;
«Το σημαντικό είναι
να ζεις αληθινά, να αισθάνεσαι τα πάντα, όσο επώδυνο κι αν είναι. Η ζωή είναι
γεμάτη χρώματα λαμπερά πλάι σε ζοφερά γκρίζα και παράξενους ενδιάμεσους τόνους.
Είναι τρομακτική και μαγική, εκείνη σε καλεί να ζωγραφίσεις, να εκφραστείς μέσα
απ' την Τέχνη. Η ζωή σε παίρνει απ' το χέρι για να σε οδηγήσει στο λευκό
τελάρο».
- Μια ευχή;
«Να μπορώ να
ζωγραφίζω, να ονειρεύομαι, να απολαμβάνω την ευλογία της ζωής στα μικρά
πράγματα, που είναι τόσο σημαντικά, και μέσα από όλα αυτά να μαθαίνω, να
μαθαίνω όσο περισσότερα μπορώ. Εννοείται, βέβαια, ότι πάντα έχω την ανάγκη να
μοιράζομαι τη ζωγραφική μου με τους άλλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου