Η Ρένα Χριστάκη έζησε στην Ύδρα, όπου και διατηρούσε κατοικία - με την χαρακτηριστική κίτρινη εξώπορτα δίπλα από το παλιό κηροποιείο Χαραμή - γράφοντας το βιβλίο που όμως δεν τελείωσε ποτέ...
Η φίλη μας η Ρένα
Ποια ήταν λοιπόν η φίλη μας η Ρένα?
Για κάποιους ήταν η ιδιόρυθμη κυρία με τα κόκκινα μαλλιά.
Για κάποιους η κυρία με τις γάτες.
Για κάποιους η αθηναία με το τσιγάρο στο χέρι.
Για κάποιους η ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Για κάποιους η κομμουνιστρία .
Για κάποιους απλά τρελή.
Για εμάς όμως ήταν η Φίλη μας η Ρένα .
Η Ρένα που χόρεψε με την καρδιά της το κορίτσι του Μάη στο γαμήλιο πάρτυ μου.
Και το χόρεψε καλύτερα απο όλους .
Και έτσι την θυμόμαστε .Και έτσι θα την θυμόμαστε για πάντα.
Αυτό το ποστ λοιπόν είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στην μνήμη της. Για να την θυμόμαστε εμείς αλλά και για να την μάθουν αυτοί που δεν την ήξεραν.
Αυτοί,που πολύ εύκολα κρίνουν ανθρώπους από αυτά που θέλουν να βλέπουν. Αυτοί ,που κρίνουν χωρίς να ξέρουν τι έχει κάνει ο άλλος αλλά οι ίδιοι δεν έχουν κάνει τίποτα. Απολύτως τίποτα . Το αντίθετο,προσπαθούν να μείωσουν αυτούς που έχουν κάνει και κάνουν.
Monday, May 7, 2007
Μετά από δίχρονη πάλη με τον καρκίνο, πέθανε χτες (7 Μαϊου) και κηδεύεται σήμερα (3.30μμ) στο νεκροταφείο Καισαριανής, η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Ρένα Χριστάκη. Η Ρ. Χριστάκη γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε φιλοσοφία θέατρο στην Άθηνα και πριν τη δικτατορία είχε παίξει στον κινηματογράφο. Στη διάρκεια της δικτατορίας έζησε στην Ιταλία και στη Γαλλία όπου και συνέχισε τις σπουδές. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά,γαλλικά και ιταλικά.Μετά τη μεταπολίτευση επέστρεψε και δημιούργησε παιδικό θίασο στον Πειραιά.Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Καισαριανής. Επίσης, γύρισε διάφορα ντοκιμαντέρ, μεταξύ των οποίων ένα για την πολιτιστική δραστηριότητα της ΕΑΜικής Αντίστασης στα βουνά του αγώνα και ένα για τη ζωή, τον αγώνα και το έργο του συνθέτη της ΕΑΜικής Αντίστασης, Αλέκου Ξένου. Η Ρένα ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Είχε πάθος για τον τόπο και για τη δουλειά της. Ταλαιπωρήθηκε αρκετά. Θα τη θυμόμαστε με αγάπη. Η φιλία της ήταν γνήσια. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Ύδρα που αγαπούσε. Απόσπασμα από την Ελευθεροτυπία 7-05-2007.
Την Φίλη μας την Ρένα την βρίσκουμε στα:
Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963)
Κάθαρμα (1963)
Όταν η μοίρα προστάζει (1964)
Ανεμοστρόβιλος (1964)
Απαγωγή (1964)
Η Στεφανία (1966)
Θα την βρίσκαμε και σε πολλά περισσότερα έαν δεν είχε προτιμήσει να φύγει στο Παρίσι για να βοηθήσει στον αγώνα κατά της Χούντας.
Την Φίλη μας την Ρένα την βρίσκουμε και στο Ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες του Θανάση Νιάρχου, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με πρόλογο του Σταμάτη Φασουλή και κοσμημένο με δύο έργα του Παναγιώτη Τέτση.
Μικρές ιστορίες με πραγματικούς ανθρώπους, ανώνυμους ή επώνυμους, που αποκτούν όμως διαστάσεις λογοτεχνικών ηρώων, είτε ως αφορισμοί, καλύτερα σκέψεις, με παραδειγματική και υποδειγματική λειτουργία.
Ιστορίες που είναι περισσότερο εικόνες που ο κάθε αναγνώστης μπορεί να τις ζωντανέψει.
Ο κύριος Κοάτας, ράφτης στην αρχή της οδού Αγίου Κωνσταντίνου. Οι ποιήτριες Μελισσάνθη και Ζωή Καρέλλη να περπατούν αγκαζέ, στο χωμάτινο δρομάκι των στύλων του Ολυμπίου Διός. Ο λευκοντυμένος κουλουροπώλης στη γωνία Πανεπιστημίου και Αιόλου. Η ηθοποιός Δάφνη Σκούρα στην οδό Δημητριάδος του Βόλου, όπου γύριζε κάποια ταινία. Ο Θωμάς, που τον έλεγαν «Θωμαΐς» και δούλευε σε «σπίτι».
Η ηθοποιός Ρένα Χρηστάκη (γιατί ο Νιάρχος έχει το δαιμονικό ταλέντο να γνωρίζει και ανθρώπους που βρίσκονται μονίμως στη σκιά). Ειναι οι Πρωταγωνιστές του Ημερολόγιου χωρίς ημερομήνιες.
Την Φίλη μας την Ρένα την βρίσκουμε και στο «Έγκλημα και τιμωρία»
Στο ρόλο του Ρασκόλνικωφ, ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Για το ραδιόφωνο: Χρονολογία Ηχογράφησης, 12 Οκτωβρίου 1966 (ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ,
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΥΘΥΜΙΑΤΟΥ,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ,
ΔΙΑΣΚΕΥΗ: ΑΡΟΥ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ,
Ακούγονται οι ηθοποιοί: ΑΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΡΑΝΑΣ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΙΜΗΣ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΗΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΥΛΟΥ, ΑΛΕΚΟΣ ΟΥΔΙΝΟΤΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑ-ΤΖΙΑ ΝΑΣΙΩΤΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΕΜΠΕΔΕΛΗ, ΑΘΗΝΑ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΣΟΥΡΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ, ΖΩΡΑΣ ΤΣΑΠΕΛΗΣ, ΝΤΙΝΟΣ ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ, ΡΕΝΑ ΧΡΙΣΤΑΚΗ, ΒΥΡΩΝ ΣΕΡΡΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΡΑΠΤΗΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΧΗΣ, ΝΤΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΓΛΕΡΗΣ, ΒΑΣΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΤΙΤΙΚΑ ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗ, ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΓΚΑΣ, ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΙΑΛΕΓΜΕΝΟΣ
Την Φίλη μας την Ρένα την βρίσκουμε και στο
ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ (1941-1945)
Κινηματογραφημένο ντοκιμαντέρ παραγωγής ΕΤ-1, 1983
Η ταινία γυρίστηκε με αφορμή την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης 1941-44 από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1982.
Οι ζωγράφοι Βάλιας Σεμερτζίδης, Δημήτρης Μεγαλίδης, Ηλίας Φέρτης, Δημήτρης Κατσικογιάννης, Δημήτρης Γιολδάσης, Γιώργος Δήμου και Δημήτρης Οικονομίδης, ανέβηκαν από την Αθήνα στο βουνό και ζωγράφισαν αντάρτες και καπεταναίους, αντάρτισσες και ΕΠΟΝίτες, αγρότες και διανοούμενους στον αγώνα για την Λευτεριά και τη Λαοκρατία.
Οι ίδιοι ζωγράφοι, που πολέμησαν στις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, μιλούν για την "στρατευμένη τέχνη", που έγινε πραγματικό όπλο στα χέρια του λαού σ' ένα πολιτισμό, που αναπτύχθηκε στο λαϊκοδημοκρατικό κράτος της Ελεύθερης Ελλάδας και δεν είχε συνέχεια.
Οι ζωγράφοι και το κινηματογραφικό συνεργείο ανέβηκαν στη Βίνιανη Ευρυτανίας, πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας για πρώτη φορά μετά από 39 χρόνια. Μπήκαν στο γκρεμισμένο από τους Γερμανούς σπίτι, που έμεινε ο Αρης Βελουχιώτης- εκεί ζωγράφισαν το 1944.
Οι κάτοικοι της Βίνιανης σε λαϊκή συνέλευση ζήτησαν να ανακηρυχθεί το χωριό τους ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Στους Κορυσχάδες, στο σχολείο που έγινε το εθνοσυμβούλιο, οι ζωγράφοι στέκονταν δίπλα στις τοιχογραφίες τους που ασβεστώθηκαν από τους αντιφρονούντες.
Στο ντοκιμαντέρ συμμετέχουν και οι:
• Σπύρος Μελετζής - φωτογράφος της αντίστασης
• Θανάσης Παπαδούκας - οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του Γ.Σ. ΕΛΑΣ.
• Γιώργος Δήμου - ηθοποιός του θιάσου Ρώτα και
• Οι ανταρτοηθοποιοί της Λαϊκής Σκηνής του Γιώργου Κοτζιούλα
Ερευνα-σκηνοθεσία: Ρένα Χριστάκη
Δ/νση φωτογραφίας: Νίκος Σμαραγδής
Τα τελευταία χρόνια έγραφε βιβλίο το όποιο δεν το τελείωσε ποτέ.
Αυτή ήταν η φίλη μας η Ρένα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου