Ο Χένρυ Μίλερ στην «γενέτειρα του αμόλυντου στοχασμού»

Πηγή:filoftero

Περιμένοντας τον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με την Κόστα Ρίκα, πήρα στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε το 1985 από τις εκδόσεις Νεφέλη, μ’ ένα κείμενο του Αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Μίλερ, 1891-1980, με τις «Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα» - αυτός είναι και ο τίτλος του. Ανατρέχω συχνά σ’ αυτό, όποτε θέλω να θυμηθώ την Ελλάδα την ατόφια, που δεν πρόκαμε να μολυνθεί απ’ το δήθεν όσων σταμάτησαν να στοχάζονται και παραδόθηκαν στη μάσα. Μου κάνει καλό, αυτό το βιβλίο του συγγραφέα του Κολοσσού του Αμαρουσίου», που είπε κάποτε για την Ελλάδα ότι «θέλεις μια ζωή για να την ανακαλύψεις, αλλά μια στιγμή για να την ερωτευθείς»…

Η περιπλάνηση ξεκινάει στις 11 Μαΐου 1939 στο νησί της Ύδρας, την «γενέτειρα του αμόλυντου στοχασμού» όπως γράφει. Ένα νησί «κτισμένο από ράτσα καλλιτεχνών, το κάθε τι σαν από θαύμα γεννιέται από το τίποτα, το κάθε σπίτι δένεται με το άλλο σάμπως απ’το χέρι αθέατου αρχιτέκτονα, κι η πόλη ολόκληρη σαν πλάσμα ονείρου που έχει ξεπεταχτεί από ένα βράχο». Μένει στο σπίτι του ζωγράφου Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, τον οποίον γνώρισαν στον Μίλλερ ο ποιητής Γιώργος Κατσίμπαλης, που επίσης φιλοξενείτο εκείνες τις μέρες, και ο Αγγλος συγγραφέας Λώρενς Ντάρελ, γνωστός σε μας από το βιβλίο του «Τα Πικρολέμονα της Κύπρου». Εκεί, στο σπίτι στην Υδρα, ήταν και ο Γιώργος Σεφέρης, με τη γυναίκα του Μαρώ. Υπέροχη συντροφιά.

Με το «καλωσόρισες», το τραπέζι ήταν κιόλας έτοιμο. «Τα φαγοπότια είναι γιγάντια – μόνα τους τα ορεκτικά φτάνουν και περισσεύουν». Κι’ ύστερα τα επιδόρπια – πεπόνια, σύκα, άγουρα πορτοκάλια, σταφύλια, καρύδια, «τουρκικό γλύκισμα που δεν είναι καθόλου τουρκικό αλλά ελληνικό, Βυζαντινό μάλιστα», και απανταχού παρούσα «η ρετσίνα που αναλύει τα πάντα σε χρυσή σκόνη και φουσκώνει τα πνευμόνια σαν από ραφιναρισμένο νέφτι, που καθώς εξατμίζεται φτιάχνει καλό κεφάλι για κέφι και συζήτηση»…

Για να διαβάσετε όλο το άρθρο κλικ στον σύνδεσμο: filoftero.blogspot.gr