π. Λίβυος: "Η ζωή είναι μια συγνώμη..."

 

Κείμενο του π. Λίβυου, αναρτημένο στο χρονολόγιο του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου και Προϊστάμενου του Ι. Καθεδρικού Ναού Ύδρας Αιδεσ. Πρωτ. π. Ακίνδυνου Δαρδανού

Η ζωή είναι μια συγνώμη...

π. Λίβυος
Ξεκινάει η μεγάλη σαρακοστή και μια ημέρα πριν μπούμε στο αγώνα της νηστείας και προσευχής, η εκκλησία μας ζητάει να συγχωρεθούμε μεταξύ μας. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται σπουδαία σκέψη, ώστε να συνειδητοποίηση κανείς, για ποιο λόγο το κάνει αυτό η εκκλησία; Πως θα μπεις στην νηστεία και την προσευχή εάν δεν έχεις μάθει να συγχωρείς; Τι νόημα έχει να ψάχνεις τον Θεό όταν μέσα σου έχει κακία ή όπως ωραία μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «Ἄν δέν ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου, πού τόν βλέπεις, εἶναι ποτέ δυνατό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό, πού δέν Τόν βλέπεις;» (Α’ Ἰω. 4, 20).
Πώς θα προχωρήσεις πνευματικά με κακία και εκδίκηση στην καρδιά σου; Ο άλλος δεν είναι εχθρός σου αλλά ο συνάνθρωπος σου. Ναι ξέρω πολλές φορές σε φέρει στα όρια σου, αλλά προσπάθησε να πλατύνεις αυτά τα όρια της καρδιά σου ώστε να συγχωρεί, να ξεχνά το κακό, να μην ζητά εκδίκηση. Δεν μπορούμε με όλους να είμαστε φίλοι, δεν είναι ρεαλιστικό, αλλά δεν είναι ανάγκη να γίνουμε και εχθροί.
Ούτε ο άλλος είναι ο Θεός σου, μην μπερδεύεσαι είναι ο σύντροφος σου. Εσύ είχες την ανάγκη να τον δεις τέλειο, άγγελο και Θεό. Τις δικές σου ανάγκες εξυπηρετούσες όταν από έρωτα τον φώναζες «Άγγελο και Θεό..». Αυτός δεν σου παρουσιάστηκε ποτέ ως τέτοιος; Οπότε κατάλαβε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, με αδυναμίες και πάθη. Έχουμε όμως και φως, χαρά και χαρίσματα. Κράτα τα καλά και άφησε το κακό να φύγει. Κι εάν δεν μπορείς να το διώξεις τουλάχιστον μάθε να το διαχειρίζεσαι. Γιατί η ζωή είναι μια βαθιά κατανόηση, μια μεγάλη συγνώμη, μια τεράστια αγκαλιά προς όλους και όλα.
Το μυστικό για να συγχωρέσεις τον άλλον, είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου. Να αγαπήσεις και να δεις τον εαυτό σου όπως σε βλέπει ο Θεός. Αυτό είναι η θεραπεία. Και τα μάτια του Θεού δεν κοιτάνε το παρελθόν ή μόνο το παρόν σου, που ίσως να είναι και χάλια, αλλά σε βλέπουν στον μέλλον, σε αυτό που δεν έγινες ακόμη αλλά που θα γίνεις. Τι ωραίο να σε αγαπάει κάποιος όχι μόνο για αυτό που ήσουν ή είσαι, αλλά κι γι’ αυτό που μπορείς να γίνεις. Τότε σε πιστεύει, σε ενισχύει και δυναμώνει. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός μας πιστεύει ακόμη κι όταν εμείς δεν πιστεύομε σε Εκείνον.