Μανόλης Τσακίρης: "Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα λάθη του παρελθόντος"

 

Από: κ. Μανόλη Τσακίρη Συγγραφέα

ΣΗΜΕΡΑ, ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ,

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Με το καραβάκι στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, χωρίς χιόνια πια,  αποχαιρετήσαμε τον πιο αλλόκοτο χειμώνα των τελευταίων χρόνων, όπως ελπίζουμε να νικήσουμε με πειθαρχία και σεβασμό στην επιστήμη την παγκόσμια συμφορά του κορωναϊού που μαυροφόρεσε την ανθρωπότητα.
Το σπίτι μας, όταν χειμωνιάζει για τα καλά, μοιάζει με ένα χιονισμένο καΐκι. Η θάλασσα, η άλλη πατρίδα μας, εδώ και καιρό μας περιμένει.
Καθώς μεγαλώνει η άνοιξη αφήνοντας πίσω της έναν αντιφατικό χειμώνα, λιώνουν τα χιόνια, λιγοστεύουν τα νερά στους παραπόταμους,  της Γκιώνας, των Βαρδουσιών, της Οίτης,  διασχίζοντας τα ανταρτοχώρια της Ρούμελης, την Καστριώτισσα, το Μαυρολιθάρι, την Μουσουνίτσα, την Καλοσκοπή, την Πυρά, τον Πανουργιά, το ιστορικό Οινοχώρι, τα Καστέλλια,  ατενίζοντας δεξιά την Βάριανη και πιο δεξιά ακόμα την περιοχή που είναι γνωστή ως το «51»,  εκεί που δόθηκε η ιστορική νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ ενάντια στους φασίστες του Μουσολίνι.
Στην νικηφόρα αυτή μάχη ξεχώρισε ένας αντάρτης, Έλληνας τσιγγάνος, που με το ένα χέρι χτυπούσε με το αυτόματο τους Ιταλούς και με το άλλο έπαιζε πατριωτικούς σκοπούς με το κλαρίνο του, δίνοντας δύναμη στους αντάρτες που σε εκείνη την μάχη τσάκισαν τους κοκορόφτερους του Μουσολίνι.
Το κείμενο αυτό ας είναι μια απλή  στιγμιαία φωτογραφία, που επιχειρεί να τονίσει τους αγώνες μιας ιδιαίτερης περιοχής, από όπου ξεκίνησε ουσιαστικά το αντάρτικο, δηλαδή, της Λαμίας του, εσταυρωμένου από τους δικούς του ανθρώπους, Άρη.
Σε αυτήν την μάχη συνέβη και ένα τραγικό γεγονός ηρωϊσμού, αξιοπρέπειας και πόνου. Ανάμεσα από τις σφαίρες της μιας και της άλλης πλευράς, ένας αγέρωχος ιερωμένος με το Ευαγγέλιο στο χέρι και πίσω του ένας πατέρας που κουβαλούσε σε ένα καρότσι, νεκρά τα δυό παιδιά του, τον χωροφύλακα και τον αντάρτη.  
Ποτέ πια διχασμός. Ενωμένοι οι Έλληνες είναι πάντα ανίκητοι. Τώρα όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι ο εχθρός της πατρίδας και ενωμένοι θα τον αντιμετωπίσουμε στο όνομα της αξιοπρέπειας, της τιμής και της ιστορίας μας.
Θα ΄ρθει μια μέρα και αυτό δεν είναι απλώς μια εικασία, αλλά έχει επαναληφθεί  στην ιστορία, που θα χτυπήσει χαρμόσυνα η καμπάνα της Αγίας Σοφιάς, στο Μέγα Μοναστήρι, κηρύσσοντας την ενότητα των λαών, την ειρήνη, την δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο.

Μανόλης Τσακίρης