Η Πανήγυρης της Παναγίας της Ζούρβας: Μυσταγωγία στη Γέννηση της Ελπίδας

 

Εορτασμός στην Ιερά Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου – στην περιοχή Ζούρβα της Ύδρας, 7 & 8 Σεπτεμβρίου 2025
Με πνευματική λαμπρότητα και κατάνυξη, πανηγυρίζει στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου 2025 ο σεπτός Ναός της Γεννήσεως της Θεοτόκου, στην Ιερά Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου, στο ανατολικό άκρο της Ύδρας.
Χτισμένη στο άγονο και βραχώδες οροπέδιο της Άνω Ζούρβας, η Μονή μοιάζει απομονωμένη από τον κόσμο, σαν να αγκαλιάζει τη σιωπή, την προσευχή και την ουράνια ειρήνη.

Η Μονή στερείται των ανέσεων του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά για δεκαετίες προσφέρει αδιάλειπτη λατρεία στον Κύριο και την Αειπάρθενο Μητέρα Του, την προστάτιδα του τόπου, μαζί με τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα, που αξιώθηκαν να γεννήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο. Σύμφωνα με την παράδοση, η περιοχή πήρε το όνομα «Ζούρβα» από έναν άρχοντα που είχε το αρχοντικό του εκεί, στο πιο απάνεμο σημείο της περιοχής. Η πρώτη ηγουμένη, μοναχή Καλλινίκη Παπαγεωργίου, εγκαταστάθηκε το 1920 και θυμόταν ερείπια παλαιού σπιτιού κοντά στα κτίρια της Μονής.

Τοπίο και φύση
Το τοπίο γύρω από τη Μονή αποπνέει ερημική μεγαλοπρέπεια. Από τη θάλασσα υψώνονται απότομα βράχια – τα «Καρούλια της Ύδρας», όπως τα ονόμασε ένας γέροντας. Η βλάστηση είναι ελάχιστη αλλά εντυπωσιακή: την άνοιξη μοσχοβολά από φασκομηλιά, θυμάρι και ξάλαφτο, ενώ τον χειμώνα ανθίζουν οι ευωδιαστές σπέντζες – τα «άνθη της Παναγίας της Ζούρβας», που φυτρώνουν μόνο εκεί, χωρίς ανθρώπινη φροντίδα, σαν δώρο της Θεομήτορος.
Πρόσβαση και μονοπάτι
Από το λιμανάκι Λέδιζα, ο προσκυνητής ανεβαίνει στη Μονή μέσω ανηφορικού κλιμακωτού δρόμου – ο δρόμος αυτός είχε διανοιχθεί παλιά με  κόπο και ιδρώτα των παλαιών ασκητών αφού πρώτα κατασκευάστηκε ο δρόμος και μετά μεταφέρθηκαν τα υλικά για την ανέγερση της Μονής. Παρά την αγριότητα του τοπίου, η γαλήνη και η ηρεμία της φύσης, ιδίως το δειλινό, αναπαύουν την ψυχή. Ακούγονται κουδούνια από πρόβατα, κελαηδίσματα και η βοή της θάλασσας. Εκεί η καρδιά υψώνεται προς τον Θεό, νιώθει την παρουσία Του και ζητά με πόθο να συνομιλήσει μαζί Του.

Μνήμες και προσφορά
Παλαιότερα, βοσκοί με τις οικογένειές τους ζούσαν στην περιοχή. Η Μονή ήταν το καταφύγιό τους, η παρηγοριά τους. Εκμυστηρεύονταν τους πόνους τους, άκουγαν τις συμβουλές του γέροντα Δανιήλ Σιάκου, μάθαιναν γράμματα, προσέφεραν προϊόντα και βοηθούσαν με προθυμία. Σήμερα, οι αγροκατοικίες έχουν ερημώσει, αλλά κάποιοι επιστρέφουν για να ξαναζήσουν τις παιδικές τους αναμνήσεις.
Διαδρομή από την Ύδρα
Η πρόσβαση από τη Χώρα είναι δύσκολη – περίπου δύο - τρεις ώρες πεζοπορίας σε μονοπάτι. Πριν την εποχή του τηλεφώνου, οι μοναχές έπρεπε να μετακινούνται με κάθε καιρό για φάρμακα ή προμήθειες. Παρ’ όλα αυτά, η θέα κατά μήκος των βουνών είναι μοναδική.

Ξωκλήσια και Μονές
Καθ’ οδόν προς τη Ζούρβα, ο προσκυνητής συναντά ξωκλήσια και Μονές, γεμάτα ευσέβεια και πόθο για ερημική ζωή. Μετά το Ησυχαστήριο των Αγίων Φωτεινής και Ελισάβετ, ακολουθεί το Εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, η Μονή της Αγίας Ματρώνης, η Αγία Τριάδα, η Εκκλησία των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, η Μονή του Αγίου Νικολάου, η Αγία Παρασκευή, ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Γεώργιος. Τελικά, η Μονή της Ζούρβας εμφανίζεται στο βάθος, προσβάσιμη σε περίπου 45 λεπτά.

Θαλάσσια πρόσβαση
Η συγκοινωνία γίνεται κυρίως με καΐκι, βάρκα ή θαλάσσιο ταξί, όταν το επιτρέπει ο καιρός. Το ταξίδι διαρκεί περίπου από 20 έως 45 λεπτά. Από το λιμανάκι Λέδιζα, η ανάβαση απαιτεί αντοχή και στάσεις, αλλά η θέα αποζημιώνει τον επισκέπτη. Με αργό ρυθμό, σε 40-45 λεπτά, φτάνει κανείς στην είσοδο της Ιεράς Μονής.
Η Ζούρβα και η Ιερά Μονή της Γεννήσεως της Θεοτόκου είναι τόπος αγιασμένος. Η Παρουσία της Παναγίας αγιάζει την έρημο, δροσίζει τις ψυχές και παρηγορεί τους πονεμένους. Η μυστική παρουσία των παλαιών μοναχών εμπνέει την τωρινή αδελφότητα. Η εκτίμηση και η ευλάβεια των πιστών, παρά τις δυσκολίες, διατηρούν τη Μονή ζωντανή. Η ευγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες είναι βαθιά και ειλικρινής.