Άγιος Γεώργιος ή Σαν Τζώρτζη ντι Πάντοβα (αρχ. Βέλβινα)

Ο Άγιος Γεώργιος ή Σαν Τζώρτζη 

Νησίδα που βρίσκεται σχεδόν στο μέσον της εισόδου του Σαρωνικού Κόλπου,  είναι επίμηκες με κατεύθυνση βορειοδυτική- νοτιοανατολική, με μήκος περίπου πέντε χιλιομέτρων και πλάτους περίπου ενάμιση χιλιομέτρου. Απέχει  12 μίλια  από το Σούνιο, 20  μίλια από το ακρωτήριο  Σκύλλαιο  και 11 μίλια από το ακρωτήριο Ζούρβα της Ύδρας και η υψηλότερη κορυφή του, έχει ύψος 318 μέτρα.

Ο Άγιος Γεώργιος ή Σαν Τζώρτζη είναι νησί ορεινό  και την σημερινή εποχή άνυδρο, με ψηλές και βραχώδη ακτές. Παρά τον ορεινό του χαρακτήρα το νησί έχει  όμορφες  παραλίες. Στην αρχαιότητα  ονομαζόταν  Βέλβινα και από τον  Στράβωνα  αναφέρεται ως νήσος που παρήγαγε  κριθάρι, από τον δε Σκύλακα,  ότι είχε  πόλη  και έκοβε  τα δικά της νομίσματα αλλά από αρχαίες πηγές που αναφέρουν ότι το νησί, υπήρξε τόπος εξορίας  πολιτικών  καταδίκων  από της Ρωμαίους. Από της Λατίνους Γεωγράφους  ονομαζόταν «Καπέλο-ντι –Κορντινάλε» δηλαδή καπέλο του Καρδινάλιου.

Οι  Υδραίοι  πάντοτε «κατείχαν»  τον Άγιο Γεώργιο, της μάλιστα από της τελευταίους ιδιοκτήτες ήταν ο Υδραίος Γκίκας Νίκας, που το μεταβίβασε της κληρονόμους του.

Μέσα από το βιβλίο του Γεωργίου Ν. Σαχίνη με τίτλο «Υδραϊκή Ψυχή», (Βιβλίο Β΄), επιστάτης στο φανάρι του Αγίου Γεωργίου στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ήταν ο Υδραίος καπετάν Αντώνης Βάρκας.

Στον Άγιο Γεώργιο, Υδραίοι κτηνοτρόφοι και βοσκοί, έβοσκαν τα πρόβατά της. Τελευταίος ενοικιαστής του νησιού, για βοσκή προβάτων ήταν ο Υδραίος  Λουκάς Κόκκος. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το νησί χρησιμοποιούσαν ως βάση οι Γερμανοί, ενώ σε μικρή απόσταση είχε βυθιστεί και ένα πλοίο γεμάτο  με Ιταλούς αιχμαλώτους. 

Στο νησί – από τς λιγοστές μαρτυρίες – υπήρχε εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που ερήμωσε και κατέρρευσε και τώρα υπάρχει μόνο το εγκαταλειμμένο  εκκλησάκι, ψηλά επάνω στην κορυφογραμμή –κοντά στο παλιό μισογκρεμισμένο αρχοντικό  σπίτι – αφιερωμένο στον Προφήτη Ηλία, στο βόρειο τμήμα του νησιού, με κτητορική επιγραφή, του έτους 1765 με το Υδραϊκό επώνυμο «Δημαμάς».  Υπάρχει ένα ακόμη μικρό, νεώτερο παρεκκλήσιο, αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο –στη βορινή του πλευρά - λίγα μόλις μέτρα πάνω από τη θάλασσα- κτισμένο περίπου την δεκαετία του ΄70, από ένα ασκητή που έζησε επάνω σε αυτό το ερημονήσι.

Στον Άγιο Γεώργιο υπάρχουν διάσπαρτα ερειπωμένα μικρά σπίτια και ποιμνιοστάσια, υπάρχει ένας πολύ όμορφος φάρος, στη νότια πλευρά του νησιού,  που κτίστηκε 1844. Το νησί  μνημονεύεται  κατά της απογραφές κατοίκων, με  0 κατοίκους. 

Πηγή και φωτογραφίες από: Προσωπική μου έρευνα μετά από επισκέψεις μου στη νησίδα το 2007 και 2008