Ύδρα, διακοπές με άρωμα παλιάς όμορφης εποχής

Καθιερωμένος τουριστικός προορισμός η Ύδρα λάμπει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες στο παγκόσμιο τουριστικό στερέωμα.

Η Ύδρα σαν προορισμός στον Ελλαδικό χώρο είχε περιγραφεί από τους περιηγητές του 18^ου και 19^ου αιώνα, ένας από αυτούς ο Pouqkeville  γράφει στα «Voyage de la Grece»: «Η Ύδρα είναι η κυριώτερα και η πρώτη των νήσων από όσας κατοικούν οι θαλασσοπόροι ούτοι και την οποίαν κατέστησαν διάσημον δια της φιλεργίας των και του πλούτου των… ίδρυσαν εκεί την ωραιοτέραν και την ανθηροτέραν πασών των πόλεων της ανατολής…».

Ο οικισμός του νησιού σκαρφαλωμένος επάνω στα γκρι βράχια και τους λόφους που τον περιβάλουν, θυμίζει το ποίημα του Υδραίου ποιητή Μίλτου Σαχτούρη:

«Η Ύδρα είναι μία φραγκοσυκιά
γεμάτη πυρετό όνειρα και αγκάθια
κι όπου γυρίσω βλέπω όλα κίτρινα
και δε μπορώ να κοιτάξω τα παράθυρα
γιατί μέσα περνούνε
βάρκες φαντάσματα
φαντάσματα καΐκια
κι όλο γυρίζουν
κι όλο με κοιτάζουνε
μάτια ανάστροφα και τρομαγμένα»

Η πρώτη εντύπωση –που είναι και η δυνατότερη – σε παρασύρει σε μια αναπόληση στο παρελθόν…

Το λιμάνι γραφικό και πετρόκτιστο λες και περιμένει τα παλιά ιστιοφόρα να βγάλουν στο νησί τα σεντούκια με τα μεταξωτά και τα αρωματικά από την ανατολή και άλλους εξωτικούς τόπους…

Τα αρχοντόσπιτα φωτισμένα και ολάνοιχτα περιμένουν τους καραβοκύρηδες να γυρίσουν από τα μακρινά ταξίδια και πίσω από τις βαριές κουρτίνες, οι παλιές κυράδες περιμένουν τον ερχομό του κύρη τους…

Το κάστρο με τις πολεμίστρες που πάνω υψώνετε το επιβλητικό άγαλμα του Ναυάρχου, που λες και προστάζει τις σκιές των πολεμιστών να παραμείνουν στις θέσεις τους, να υπερασπιστούν τον τόπο που γεννήθηκαν…

Οι παλιές εκκλησίες του νησιού –ένας θρύλος λέει ότι υπήρχαν 365 εκκλησίες, όσες και οι μέρες του χρόνου, μια για κάθε μέρα – στέκουν σιωπηλοί μάρτυρες της ευλαβικότητας των Υδραίων…

Τρεις - τέσσερις πρεσβείες λειτουργούσαν εκείνα τα χρόνια στο νησί… ένα πολυπολιτισμικός νησιωτικός χώρος που διατηρήθηκε έως την δεκαετία του ’60 που υπήρχε ανθηρή κοινότητα αλλοδαπών και καλλιτεχνών στο νησί με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο.

Αλλά και τώρα η Ύδρα έχει μαζέψει κάτω από τις «φτερούγες» της μια πανσπερμία αλλοδαπών και ημεδαπών που την θεωρούν –και είναι – πατρίδα τους «…Ήρθαν περαστικοί που είδαν, ταξιδευτές που άκουσαν, ιστιοπλόοι που κατάλαβαν. Ήρθαν και άλλοι που δεν μπόρεσαν να πιάσουν το νόημα. Αυτοί είναι η τύχη των τόπων που όμορφοι πολύ είναι και μόδα γίνονται…», (από το περιοδικό «Εικόνες»).

Οι αναμνήσεις όμως ξεθωριάζουν όταν η καμπάνα του Μοναστηριού κτυπάει 12 το μεσημέρι, στο πολύβουο λιμάνι του νησιού…Η σύγχρονη Ύδρα μας ξελογιάζει σαν ένας «κρυστάλλινος» χώρος απόλυτης ηρεμίας και ομορφιάς αλλά ταυτόχρονα με την αέναη σύνδεση ιστορικής μνήμης προσφέρεται σαν ένας τόπος ευχάριστων διακοπών μέσα σε ένα περιτύλιγμα μια παλιάς όμορφης εποχής.